[Tο EEK προτείνει στις οργανώσεις της επαναστατικής αριστεράς το παρόν κείμενο της Διακήρυξης της 2^ης Εργατικής Ευρωμεσογειακής Συνδιάσκεψης ως βάση συζήτησης για τη συγκρότηση κοινού ψηφοδελτίου για τις Eυρωεκλογές.]

Αθήνα, 29-30 Μαρτίου 2014

Κάτω τα προγράμματα κοινωνικού κανιβαλισμού της τρόικας! Διαγραφή του χρέους! Για μια σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση!

Κάτω όλες οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις! Για την εργατική εξουσία!

Κάτω η ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση – για τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης!

Εμείς, οι συμμετέχοντες στη 2^η Εργατική Ευρωμεσογειακή Συνδιάσκεψη στην Αθήνα, μαχόμενοι εργάτες και κοινωνικοί αγωνιστές, εκπρόσωποι λαϊκών οργανώσεων και κοινωνικών κινημάτων, τόσο στην Ευρώπη, όσο και διεθνώς, καθώς και άλλων δυνάμεων της επαναστατικής Αριστεράς, καταγόμενων από διαφορετικές παραδόσεις, που συμμετέχουμε σε κοινωνικούς αγώνες σήμερα, καλούμε την εργατική τάξη και όλους τους καταπιεσμένους σε μια αποφασιστική αναμέτρηση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου:

Για να νικήσουμε τα προγράμματα «λιτότητας» και κοινωνικού κανιβαλισμού που επιβλήθηκαν από την τρόικα της ΕΕ/ΕΚΤ/ΔΝΤ και όλες τις καπιταλιστικές κυβερνήσεις της Ευρώπης, προκειμένου να ανατρέψουμε τις κυβερνήσεις της τρόικας.
Για να διαγραφεί το χρέος στους διεθνείς τοκογλύφους του χρηματιστικού κεφαλαίου.
Για να σπάσουμε αποφασιστικά από την ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση, για τη σοσιαλιστική ενοποίηση της ηπείρου κάτω από εργατικές κυβερνήσεις και εργατική εξουσία, ανοίγοντας το δρόμο για μια διεθνιστική σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση.

Επιβεβαιώνουμε εκ νέου τις κύριες εκτιμήσεις του αρχικού Καλέσματος αυτής της Συνδιάσκεψης:

Η συνεχιζόμενη παγκόσμια καπιταλιστική κρίση είναι τόσο η βάση όσο και η κινητήρια δύναμη της βαρβαρότητας που μας απειλεί. Τα διάφορα «success story» χάρη στη «λιτότητα» -δηλαδή τον κοινωνικό κανιβαλισμό- που επιβλήθηκε από τη μισητή τρόικα των ΕΕ/ΕΚΤ/ΔΝΤ και στα οποία αναφέρονται οι ηγέτες της Ιρλανδίας, της Ελλάδας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας, δείχνουν μόνο τον κυνισμό των κυρίαρχων τάξεων και των κυβερνήσεών τους. Οι «προοπτικές» για μια «ανάκαμψη χωρίς θέσεις εργασίας», μια αντίφαση στους όρους, δεν μπορούν να ξεγελάσουν κανέναν. Επτά χρόνια τώρα, η πρωτοφανής παγκόσμια κρίση που έχει ξεπεράσει ακόμη και τη Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930, έχει καταπιεί τον καπιταλιστικό κόσμο. Η Ευρώπη έχει γίνει το επίκεντρο αυτής της κρίσης, βουλιάζοντας σε ένα φαύλο κύκλο υπερχρέωσης και ύφεσης, που παροξύνεται τώρα με αυτό που η Κριστίν Λαγκάρντ, επικεφαλής του ΔΝΤ, αποκάλεσε «δράκο του αποπληθωρισμού».

Η μαζική ανεργία έχει γίνει ένας ατελείωτος εφιάλτης για τη συντριπτική πλειοψηφία του πληθυσμού, ενώ όλες οι κοινωνικές υπηρεσίες, ιδίως στους τομείς της υγείας και της εκπαίδευσης, καταρρέουν παταγωδώς. Κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα που κερδήθηκαν από μια μακρά ιστορία σκληρών αγώνων της εργατικής τάξης και όλων των καταπιεσμένων καταστρέφονται. Κοινότητες μεταναστών αντιμετωπίζουν ρατσιστικές διακρίσεις και τις συνεχείς επιθέσεις από την ΕΕ και τις κρατικές αρχές, οι οποίες υποβοηθούνται από τα ενισχυμένα ακροδεξιά κόμματα και τις φασιστικές συμμορίες. Η ΕΕ έχει μετατρέψει την Ευρώπη σε μια «Ευρώπη-Φρούριο» και τη Μεσόγειο σε νεκροταφείο για τους μετανάστες, όπως οι ατελείωτες τραγωδίες στη Λαμπεντούζα (Ιταλία) ή το Φαρμακονήσι (Ελλάδα) αποδεικνύουν. Η καταπίεση κατά των γυναικών κλιμακώνεται, όπως δείχνει νομοθεσία κατά των αμβλώσεων που θεσπίστηκε στην Ισπανία, καθώς και οι διακρίσεις εις βάρος του σεξουαλικού προσανατολισμού, ο κοινωνικός αποκλεισμός και η καταπίεση όλων των μειονοτήτων.

Σε απάντηση στα δεινά, η κοινωνική αντίσταση εντείνεται και οι μαζικές κινητοποιήσεις αναπτύσσονται, ιδίως στη Νότια Ευρώπη, όπως στην Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ελλάδα, αντιμετωπίζοντας κυβερνήσεις απονομιμοποιημένες, σε «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» προκειμένου να κάνουν τους ανθρώπους να πληρώνουν για την χρεοκοπία του καπιταλισμού. Η οξυνόμενη ταξική πάλη βαθαίνει την κρίση του καθεστώτος σε διαφορετικούς βαθμούς και με διαφορετικές μορφές στη μια χώρα μετά την άλλη. Μερικές νίκες όπως στον πρόσφατο αγώνα των λιμενεργατών στην Πορτογαλία ενάντια στην ελαστική εργασία, ή ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της υγείας στην Ισπανία, αλλά και οι παρατεταμένες απεργίες και καταλήψεις στον ελληνικό δημόσιο τομέα, υποδηλώνουν ότι η μαχητική ικανότητα της εργατικής τάξης και των εξαθλιωμένων μαζών απέχει πολύ από το να σπάσει· αντιθέτως, η κοινωνικο-οικονομική κρίση έχει οδηγήσει σε μια πρωτοφανή και ακόμη άλυτη πολιτική κρίση του αστικού κοινοβουλευτικού συστήματος - μια κρίση πολιτικής εξουσίας.

Το ερώτημα που τίθεται ωμά, δεν είναι τι μπορούν να κάνουν τα αστικά κόμματα στην εξουσία ή οι συνασπισμοί κομμάτων και διορισμένοι «τεχνοκράτες» στην υπηρεσία του καπιταλιστικού συστήματος για να ανοίξουν μια διέξοδο από την κρίση, αλλά ποια κοινωνική δύναμη, ποια τάξη θα είναι σε θέση, παίρνοντας την πολιτική εξουσία, να δώσει ένα τέλος σε αυτήν την απέραντη κοινωνική καταστροφή, με την ανατροπή του χρεοκοπημένου συστήματος, και την αναδιοργάνωση όλης της κοινωνίας σε νέες βάσεις. Η απάντησή μας είναι σαφής: Μόνο η εργατική τάξη, υποστηριζόμενη από όλους τους εκμεταλλευόμενους, τους καταπιεσμένους και κοινωνικά αποκλεισμένους μπορεί να το κάνει αυτό, θέτοντας τις βάσεις του σοσιαλισμού.

Η παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, που έχει μεταφέρει το επίκεντρό της στην ΕΕ, έχει αποσταθεροποιήσει οικονομικά, κοινωνικά και πολιτικά ολόκληρη την ήπειρο, «από τον Ατλαντικό μέχρι τα Ουράλια». Οξείες αντιθέσεις και αντιφατικές τάσεις εκδηλώνονται.

Στη Δυτική Ευρώπη, από τη μια πλευρά, στην Ισπανία, δύο εκατομμύρια διαδηλωτές της μεγαλειώδους Πορείας για την Αξιοπρέπεια συγκεντρώθηκαν στη Μαδρίτη στις 22 Μαρτίου, απαιτώντας την διαγραφή του χρέους και την ανατροπή όλων των κυβερνήσεων της τρόικας· από την άλλη πλευρά, στη Γαλλία, το ανερχόμενο ακροδεξιό Εθνικό Μέτωπο κερδίζει μια εντυπωσιακή εκλογική νίκη στις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση, λόγω της μαζικής απόρριψης των καταστροφικών πολιτικών της σοσιαλ-δημοκρατικής / σοσιαλ-φιλελεύθερης κυβέρνησης του Φρανσουά Ολάντ.

Στην Ανατολική Ευρώπη, τα Βαλκάνια και τον πρώην Σοβιετικό χώρο, από τη μια πλευρά, στις 5 Φεβρουαρίου 2014, μια εντελώς απροσδόκητη προλεταριακή εξέγερση των εργατών της Τούζλα, κλιμακώθηκε σε μια κανονική μαζική εξέγερση του συνόλου του φτωχού πληθυσμού του προτεκτοράτου της ΕΕ, της Βοσνίας, στην καρδιά των Βαλκανίων, στον εμβληματικό χώρο της τραγωδίας που συντελέστηκε από τον αντιδραστικό εθνικισμό και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην πρώην Γιουγκοσλαβία· από την άλλη πλευρά, η λαϊκή αναταραχή και η κοινωνική απόγνωση στην Ουκρανία, από τον Νοέμβριο του 2013 κι έπειτα, και ιδιαίτερα τους πρώτους μήνες του 2014, χειραγωγήθηκαν από τις ΗΠΑ, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και τους ιμπεριαλιστές με στόχο να επιβάλουν την ατζέντα τους, τα ανδρείκελα τους και τις φιλο-αμερικανικές, φιλο-ΕΕ και φιλο-γερμανικές ολιγαρχίες, εξίσου διεφθαρμένες με του φιλο-ρώσου Γιανουκόβιτς, χρησιμοποιώντας το κίνημα Ευρώ-Μαϊντάν τις ναζιστικές οργανώσεις «Σβομπόντα» [Ελευθερία], «Πραβίι Σέκτορ» [Δεξιός Τομέας] και άλλους οπαδούς της γενοκτονικής Waffen-SS, ένοπλα τάγματα εφόδου, κληρονόμους των άγριων αντισημιτών συνεργατών του Αδόλφου Χίτλερ και του Στέπαν Μπαντέρα.

Ουκρανία

Η Ουκρανία είναι η λυδία λίθος για όλους μας, για όλες τις επαναστατικές δυνάμεις και τα κινήματα χειραφέτησης.

Η ουκρανική οικονομία και κοινωνία, παγιδευμένες σε ένα ιστορικό αδιέξοδο της κρίσης της μετάβασης, έχουν καταρρεύσει. Οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ βυθίστηκαν σε αυτήν την επικίνδυνη άβυσσο αναμένοντας να υποβιβάσουν τη χώρα σε προτεκτοράτο και Νατοϊκή βάση στην πρώτη γραμμή, στα σύνορα της μετα-σοβιετικής Ρωσίας, που βρίσκεται κάτω από τον βοναπαρτισμό του Πούτιν.

Επιβεβαιώνοντας μια παλιά πρόγνωση του Τρότσκι στα τέλη της δεκαετίας του 1920, η πλήρης ενσωμάτωση των χωρών όπου το κεφάλαιο έχει ήδη απαλλοτριωθεί στην παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία σημαίνει, σε αυτό το ιστορικό στάδιο της εποχής της καπιταλιστικής παρακμής, αποικισμό των χωρών αυτών από το δυτικό ιμπεριαλισμό κάτω από φασιστικά ή ημι-φασιστικά καθεστώτα.

Από το 1991 και μετά, ο Μπρεζίνσκι, καθώς και οι νεο-συντηρητικοί στην αυτοκρατορική προσπάθειά τους για ένα «νέο αμερικανικό αιώνα» απαίτησαν όχι μόνο την περικύκλωση της Ρωσίας, αλλά και τον διαμελισμό της. Οι πόλεμοι της δεκαετίας του 1990 και ο κατακερματισμός της Γιουγκοσλαβίας ήταν η πρόγευση του τι επρόκειτο να συμβεί στην ίδια τη Ρωσία. Από την άλλη πλευρά, η Συνθήκη του Μάαστριχτ και η εισαγωγή του ευρώ από το γάλλο-γερμανικό άξονα της ΕΕ, συνδέθηκε εξ αρχής με το στρατηγικό στόχο της επέκτασης προς την Ανατολή, στον ανταγωνισμό για την ηγεμονία στο μεταψυχροπολεμικό κόσμο.

Τα γεγονότα στην Ουκρανία είναι ένα δραματικό επεισόδιο σε αυτήν την εν εξελίξει διαδικασία της καπιταλιστικής παλινόρθωσης και των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.

Μέχρι τώρα, η διεθνής και ευρωπαϊκή Αριστερά απέτυχαν στο τεστ της Ιστορίας. Όλων των ειδών οι ρεφορμιστές και οι κεντριστές ευθυγραμμίστηκαν άκριτα με το κίνημα Ευρώ-Μαϊντάν και, εντελώς ανίκανοι να διακρίνουν μια επανάσταση από μια αντεπανάσταση, χαιρετίζουν την μεταβίβαση της εξουσίας, διαμέσου του ιμπεριαλισμού, από μια ομάδα ολιγαρχών σε μιαν άλλη σαν... «νίκη της δημοκρατικής επανάσταση» ή και «επέκταση της Αραβικής Άνοιξης»!

Αντιτασσόμαστε αταλάντευτα στη νέα ολιγαρχική κυβέρνηση του Κιέβου που αποτελείται από τα τσιράκια του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ/ΕΕ, όπου, για πρώτη φορά στη μεταπολεμική Ευρώπη, έξι υπουργικές θέσεις υψίστης σημασίας καταλαμβάνονται από ανοιχτά ναζιστικές δυνάμεις. Ο άγρια αντισημιτικός πογκρομισμός τους, η τρομοκρατία και το εθνοτικό μίσος τους καλύπτεται εξ ολοκλήρου από τον «δημοκρατικό» δυτικό ιμπεριαλισμό, συμπεριλαμβανομένου του Ισραηλινού Σιωνισμού.

Είμαστε εντελώς αντίθετοι με την προοπτική ενός καταστροφικού πολέμου ανάμεσα στη Ρωσία του βοναπαρτισμού του Πούτιν και μια Ουκρανία, υποβιβασμένη σε προτεκτοράτο του ΔΝΤ και της ΕΕ. Λέμε: όχι σε όλες τις προσαρτήσεις, όχι στο διαμελισμό της Ουκρανίας – για μια ανεξάρτητη, ενωμένη, σοσιαλιστική Ουκρανία! Ειρήνη στους λαούς – όλη η εξουσία στα Εργατικά Συμβούλια!

Στρέφουμε τα πυρά μας εναντίον των αποικιστικών βλέψεων του δυτικού ιμπεριαλισμού από την τρόικα των ΔΝΤ/ΕΕ/ΗΠΑ, ενάντια στο φασισμό, ενάντια στον αντισημιτικό πογκρομισμό (που οι ισραηλινοί Σιωνιστές συγκαλύπτουν), κατά του εθνοτικού μίσους των Μπαντεριστών, και όλων των νέων Μαυροεκατονταρχιτών.

Αλλά αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι προσαρμοζόμαστε στο Μεγαλο-ρωσικό εθνικισμό του Πούτιν. Λέμε: Η προσάρτηση της Κριμαίας στη Ρωσική Ομοσπονδία ή οποιεσδήποτε στρατιωτικές μανούβρες στα σύνορά της αποτελούν μόνο χαρτιά διαπραγμάτευσης σε μια γεωπολιτική διαπραγμάτευση της Ρωσίας με τον επιθετικό ιμπεριαλισμό, η οποία θα γυρίσει αργά ή γρήγορα σε βάρος των λαών, τόσο της Ουκρανίας όσο και της Ρωσίας. Δεν μπορούμε να νικήσουμε τον ιμπεριαλισμό με ένα βοναπαρτιστικό καθεστώς που έχει αντικαταστήσει το ΓΚΟΣ-ΠΛΑΝ, τον κρατικό σχεδιασμό, με το ΓΚΟΣ-ΚΛΑΝ, τις κρατικές φατρίες, ισορροπώντας μεταξύ των ολιγαρχών και προωθώντας την καπιταλιστική παλινόρθωση στη Ρωσία και την Ουκρανία. Η επίκληση του έπους και των θυσιών του «Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου» ενάντια στην εισβολή των ορδών του Χίτλερ δεν σημαίνει να ξεχνάμε ότι είχε διεξαχθεί, παρά τη σταλινική γραφειοκρατία, για την υπεράσπιση της Μεγάλης Οχτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης, και όχι του Μεγαλο-ρωσικού εθνικισμού ή για τα προνόμια μιας γραφειοκρατικής ελίτ, η οποία άνοιξε τελικά το δρόμο στην καπιταλιστική παλινόρθωση. Εμείς δεν θα αγωνιστούμε για να υπερασπιστούμε τον πλούτο της νέας «Χρυσής Ορδής» των Ρώσων ολιγαρχών, που είναι εξίσου γκάνγκστερ και εχθροί του λαού όσο οι Ουκρανοί συνάδελφοί τους. Απαιτούμε τη δήμευση των περιουσιών τους, που έχουν κλαπεί από το λαό, την απαλλοτρίωσή τους κάτω από εργατικό έλεγχο μέσω νέων, γνήσιων Σοβιέτ! Μόνο μια σοσιαλιστική επανάσταση και η δύναμη των εργατικών Σοβιέτ, χωρίς γραφειοκράτες, μπορεί να βάλει ένα τέλος στην καπιταλιστική παλινόρθωση, να νικήσει τον ιμπεριαλισμό και να οικοδομήσει, όχι μια ιμπεριαλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση, μια φυλακή των λαών στην υπηρεσία του κεφαλαίου, ούτε μια καπιταλιστική «Ευρασιατική Τελωνειακή Ένωση» των ολιγαρχών, αλλά μια πραγματική, νέα Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, με πλήρη σεβασμό του δικαιώματος της εθνικής αυτοδιάθεσης, στο πλαίσιο των Ενωμένων Σοσιαλιστικών Πολιτειών της Ευρώπης!

Ανατολική Ευρώπη και Βαλκάνια

Οι εισηγήσεις που παρουσιάστηκαν στη 2^η Εργατική Ευρωμεσογειακή Συνδιάσκεψη από τους συντρόφους από την Ουγγαρία, την Πολωνία και τη Βουλγαρία έκαναν απολύτως σαφές ότι η πολυ-τραγουδισμένη από τον παγκόσμιο καπιταλισμό «μετάβαση στην οικονομία της αγοράς και τη φιλελεύθερη δημοκρατία» στην Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια μετά το 1989, ήταν μια κοινωνική καταστροφή και μια ιστορική αποτυχία. Η Ουκρανία ήταν η επιτομή της. Επίσης, παρά τις εθνικές και τοπικές ιδιαιτερότητες, ένα παρόμοιο κοινωνικό τοπίο παρουσιάζεται παντού στην Ανατολική Ευρώπη. Μια διαδικασία γενικευμένης αποβιομηχάνισης· ιδιωτικοποίηση των εθνικοποιημένων βιομηχανιών, που κυριολεκτικά ληστεύτηκαν από τους πρώην γραφειοκράτες που έχουν πια μετατραπεί σε μια διεφθαρμένη ολιγαρχική καπιταλιστική ελίτ, τα περιουσιακά στοιχεία των οποίων πωλήθηκαν και που στη συνέχεια έκλεισαν, καταδικάζοντας τους εργαζόμενους σε μαζική ανεργία· αύξηση του οργανωμένου εγκλήματος, μαφίες που συνδέονται με τις κυβερνώσες ολιγαρχίες· καταστροφή όλων των κοινωνικών υπηρεσιών και του βιοτικού επιπέδου· μαζική εξαθλίωση του πληθυσμού και μαζική μετανάστευση· άνοδος της ακροδεξιάς, εθνικιστικών και φασιστικών οργανώσεων· αναγέννηση του κοινωνικού ριζοσπαστισμού και όξυνση των κοινωνικών αγώνων.

Η εξέγερση στη Βοσνία, όπως προηγούμενα στη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και τη Σλοβενία, καθιστούν σαφές ότι βρισκόμαστε σε μια εντελώς νέα φάση. Η φαινομενική «ηρεμία» των τελευταίων δύο δεκαετιών -ηρεμία νεκροταφείου, γεμάτη από ανθρώπινη δυστυχία- έχει σίγουρα διαταραχθεί και η μαχόμενη εργατική τάξη και οι λαϊκές μάζες εμφανίζονται πάλι στην αρένα της Ιστορίας.

Σε αλληλεγγύη με τους αναδυόμενους εργατικούς αγώνες και τα λαϊκά κινήματα στην Ανατολική Ευρώπη και τα Βαλκάνια, απαιτούμε:

Διακοπή όλων των ιδιωτικοποιήσεων, και την εκ νέου εθνικοποίηση της βιομηχανίας κάτω από εργατικό έλεγχο και εργατική διαχείριση.
Καταπολέμηση της διαφθοράς και της μαφίας, κατάσχοντας όλο τον πλούτο που η διεφθαρμένη ολιγαρχία έχει κλέψει από το λαό, και την τοποθέτησή του κάτω από εργατικό έλεγχο.
Χτίσιμο όλων των μορφών εργατικής και λαϊκής αυτο-οργάνωσης και εργατικών συμβουλίων, χωρίς γραφειοκράτες ή εκπροσώπους των ολιγαρχικών ελίτ, ως όργανα πάλης και όργανα της εξουσίας των εργαζομένων που πρέπει να αντικαταστήσουν τα καθεστώτα της καπιταλιστικής παλινόρθωσης.
Διάλυση των δυνάμεων καταστολής των κυρίαρχων ολιγαρχικών καθεστώτων και όλων των φασιστικών συμμοριών και οργανώσεων· δημιουργία εργατικών ομάδων αυτοάμυνας και λαϊκής πολιτοφυλακής.
Κάτω ο αντιδραστικός εθνικισμός και το εθνοτικό μίσος - για την διεθνιστική αλληλεγγύη και την ενότητα όλων των καταπιεσμένων λαών! Για μια Βαλκανική Σοσιαλιστική Ομοσπονδία!
Διακοπή του αποικισμού της Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων από την ιμπεριαλιστική ΕΕ και το ΔΝΤ! Να σπάσουμε από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ! Για τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης!

Ευρωεκλογές

Οι προσεχείς Ευρωεκλογές τον Μάιο μας δίνουν την ευκαιρία να παρέμβουμε με διάφορους τρόπους και κάτω από διάφορες συνθήκες, σε διάφορες χώρες, με δημόσιες εκδηλώσεις, διανομή μπροσούρων με τα συμπεράσματα και το πρόγραμμα της Συνδιάσκεψής μας, δράσεις αλληλεγγύης, ανεξάρτητα ψηφοδέλτια επαναστατών υποψηφίων κ.λπ., χωρίς αυταπάτες για έναν «δημοκρατικό και προοδευτικό αναπροσανατολισμό της Ευρωπαϊκής Ένωσης» ή «μεταρρύθμιση της ΕΕ και των θεσμικών της οργάνων σε μια κοινωνική και δημοκρατική Ευρώπη» διατηρώντας ανέπαφο το πλαίσιο ενός χρεοκοπημένου καπιταλιστικού συστήματος, όπως λέει το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς.

Δεσμευόμαστε να ξεκινήσουμε μια πολιτική εκστρατεία για μια επείγουσα επαναστατική διεθνιστική εναλλακτική λύση και σοσιαλιστική διέξοδο από την κρίση· να επεξεργαστούμε και να αγωνιστούμε με ένα πρόγραμμα δράσης στη βάση των εξής βασικών αξόνων:

Για την καταπολέμηση της διεθνούς τοκογλυφίας, της δικτατορίας των «αγορών», των τραπεζών και των χρηματοπιστωτικών κεφαλαίων, με την διαγραφή ΟΛΟΥ του δημόσιου χρέους που στερεί και συνθλίβει τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων, και την απαλλοτρίωση των τραπεζών κάτω από εργατικό έλεγχο.
Όλα τα μέτρα «λιτότητας» και κοινωνικού κανιβαλισμού, που επιβάλλονται από την ΕΕ, την ΕΚ, το ΔΝΤ και τις καπιταλιστικές κυβερνήσεις τους θα πρέπει να διακοπούν αμέσως. Οι καπιταλιστές πρέπει να πληρώσουν για την κρίση του εκμεταλλευτικού τους συστήματος, όχι οι εκμεταλλευόμενοι! Πρέπει να αγωνιστούμε για να επαναφέρουμε τους μισθούς, τις συντάξεις και τα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων εκεί που απαιτούν οι κοινωνικές ανάγκες, όχι για τα κέρδη των λίγων.
Ενάντια στη μαζική ανεργία, καλούμε σε αγώνα για την απαγόρευση των απολύσεων, για την κατανομή των ωρών εργασίας μεταξύ όλων των εργαζομένων. Δημόσια έργα υποδομής, τα οποία ούτως ή άλλως είναι ζωτικής σημασίας και επείγουσας ανάγκης, θα πρέπει να αναπτυχθούν για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Οι βαρόνοι της μεγάλης βιομηχανίας πάντα εκβιάζουν τους εργαζόμενους να αποδεχθούν περισσότερες περικοπές των μισθών και των θέσεων εργασίας διαφορετικά θα κλείσουν ή θα «αποκεντρώσουν» τα εργοστάσιά τους στο εξωτερικό· η απάντησή μας θα πρέπει να είναι η κατάληψη όλων των εργοστασίων που κλείνουν ή απολύουν μαζικά εργαζόμενους· η απαλλοτρίωσή τους, χωρίς αποζημίωση, και η επαναλειτουργία τους κάτω από εργατικό έλεγχο και εργατική διαχείριση.
Για μια αποφασιστική πάλη κατά του φασισμού, του ρατσισμού και των διακρίσεων κατά των γυναικών, το σεξουαλικό προσανατολισμό, και κατά όλων των μειονοτήτων! Για την υπεράσπιση των μεταναστών και όλων των κοινοτήτων των καταπιεσμένων! Ίσα δικαιώματα για όλους τους εργαζόμενους ανεξάρτητα από το χρώμα, την εθνοτική καταγωγή ή τη θρησκεία! Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά κινήματα πρέπει να οργανώσουν Εργατικές Πολιτοφυλακές ενάντια στις φασιστικές συμμορίες και την κρατική καταστολή.
Για τη διάλυση του αστικού κρατικού μηχανισμού καταστολής, του ΝΑΤΟ και όλων των ιμπεριαλιστικών στρατιωτικών βάσεων και συμμαχιών – πλήρης αλληλεγγύη σε όλους τους αντι-ιμπεριαλιστικούς αγώνες των καταπιεσμένων εθνών στην Αφρική, τη Μέση Ανατολή, την Ασία και τη Λατινική Αμερική!
Για όλες τις άμεσες ζωτικές ανάγκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών μαζών, η ιαχή μας πρέπει να είναι: Κάτω όλες οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις! Για τις εργατικές κυβερνήσεις και την εργατική εξουσία! Κάτω η Ευρωπαϊκή Ένωση των ιμπεριαλιστών! Για τις Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης!

Προοπτικές

Εμείς, οι συμμετέχοντες στη 2^η Εργατική Ευρω-μεσογειακή Συνδιάσκεψη, δεσμευόμαστε να ενισχύσουμε τους διεθνιστικούς μας δεσμούς, να αναπτύξουμε ένα δίκτυο επαναστατικών οργανώσεων και κοινωνικών κινημάτων χειραφέτησης, καταγόμενων από διαφορετικές πολιτικές παραδόσεις, από όλη την Ευρώπη και πέραν αυτής· να διοργανώσουμε τακτικές συναντήσεις για να συζητήσουμε τις κοινές μας δράσεις και τις προοπτικές ανάπτυξής μας, στο δρόμο για να οικοδομήσουμε την πραγματική διεθνή επαναστατική ηγεσία που η εποχή μας επειγόντως χρειάζεται – τη Διεθνή για την καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση, τον παγκόσμιο Σοσιαλισμό !

Τετάρτη 2 Απριλίου 2014

Διακήρυξη της 2ης Εργατικής Ευρωμεσογειακής Συνδιάσκεψης